Wat voel ik me een gelukkig mens als ik bij het opstaan het balkon oploop en wordt getrakteerd op onderstaand uitzicht.
Na onze dagelijkse opknapbeurt om nog iets van ons uiterlijk te maken, wandelen we rustig naar onze ontbijtruimte in de open lucht.
We ontdekken vandaag meer hongerige medegasten. Vanwaar deze toestroom van nieuwe gasten? We realiseren ons na het kraken van onze hersenen, dat de voorjaarsvakantie in ons thuisland is begonnen en dat dit een mogelijke verklaring is voor deze drukte. Het duurt al met al drie kwartier voordat ons ontbijt geserveerd wordt. Even lekker als altijd.
Onze geplande rit naar het Nationaal Park gaat helaas niet door vandaag omdat Madelief ziek is en met koorts in bed ligt. We verschuiven de trip naar zondag. Onze agenda is toch heerlijk blanco. We besluiten vandaag de noordkant van het eiland te bezoeken en vouwen ons weer op in onze bolide om op pad te gaan. Eindelijk eens een keer linksaf vanaf ons hotel en niet rechtsaf via Kralendijk.
De kustweg Queens Highway brengt ons behoorlijk in vervoering. Allereerst kom je langs een zeer luxe villawijk genaamd Santa Barbara Crowns. Verschillende landschapsstijlen schieten. aan ons voorbij. Doornige wabistruiken sieren de kant van de weg en opeens zitten we tussen de overhangende rotsen.
Bij Landhuis Karpata maken we een stop om op de aan de kant groot geprojecteerde gebiedskaart te kijken. Altijd fijn om te weten waar je je bevindt.
Koningin Beatrix opende het landhuis in 1980 en het deed dienst als ecologisch centrum. Nu doet het geen dienst meer en is het een krot in verval waar niemand meer naar omkijkt. Ja, wij natuurlijk, want wij koekeloeren toch even in ieder vertrek alwaar we alle rotzooi eens even rustig aanschouwen en besluiten dat hier geen eer aan valt te behalen.En door maar weer, nu op weg naar het Gota meer, het grootste zoutwatermeer van Bonaire. Een prachtig gelegen meer tussen de vele cactussen aan de kant van de weg.
We gaan richting Kralendijk en slaan vlak daarvoor even af naar rechts en voordat we het weten staan we weer voor ons hotel. Uiteraard vleien we ons nogmaals op onze strandbedden als varkens aan het spit tot de zon ondergaat. Opnieuw een topdag.