Sorobonbeach

De start van de dag verloopt traag. We hebben een heerlijke nachtrust achter de rug, maar voordat het luie lijf weer gepoetst en toonbaar is, gaat er wat tijd overheen. We schuiven vrij laat aan bij het altijd overheerlijke ontbijt. Dit keer valt de keus van Ulke op het “wereldberoemde Chogogo-ontbijt en ga ik voor de spiegeleieren op bruin boerenbrood met een enorme fruitsalade als afsluiter. Veel te veel natuurlijk, als je bedenkt dat we thuis niet verder komen dan een schaaltje yoghurt met walnoten en blauwe bessen. De weegschaal zal uitslaan als we weer thuis komen. We gaan het meemaken.

Onze bolide staat weer te shinen in het zonnetje en als we erin stappen, wanen we ons in een ware sauna. Snel de airco op het hoogste volume en gaan met die banaan. Ons doel van de ochtend is een kijkje nemen op Sorononbeach aan de zuidoostkust van het eiland. Een oogverblindende lagune van pak hem beet 700 hectare. Een strand van een ongekende schoonheid.

Hagelwitte stranden,wuivende palmbomen en oceaanwater met een betoverende kleur. Een beetje vergelijkbaar met de film the blue Lagoon van heel lang geleden. Deze zou hier zomaar opgenomen kunnen zijn. En dan heb ik het nog niet over de vele kleurrijke surfers. Wat een pracht! Zowel aan de kant als in het water.

Een rif schermt de baai af voor de metershoge golven van de Caribische zee. Het is nergens dieper dan 1.20 meter en als je wilt leren surfen, is dit de place to be. Surfen hoeven wij niet meer te leren want dat kunnen we al als de beste, nou ja, een beetje als de beste. Neemt niet weg dat we onze ogen uitkijken naar de prachtige moves die de gevorderde surfers ten toon spreiden. We wandelen over het hagelwitte strand en komen weer vele Amerikaanse kuddedieren tegen die met een bus bij dit strand gedropt zijn en er de dag doorbrengen voordat ze weer teuggereden worden naar hun cruiseschip.

Onze stoelen staan al kant en klaar, maar dit keer blijven we in beweging omdat dit helemaal geen kwaad kan. We zijn immers meer lui dan in de benen en houden het vandaag op een verkenningstocht, ondanks dat onderstaande hangmat ons behoorlijk uitdaagt.

Kortom, een prachtige plek! We verlaten deze wonderschone beach om op z’n hollands even wat boodschappen te doen bij de Jumbo. Hoe wil je het hebben. Alles wat je lekker vindt, is hier volop te vinden, maar je moet er wel wat afstanden voor afleggen in dit enorme gebouw. Als we ons opsplitsen, vinden we elkaar nauwelijks terug. En ja, dat het hier ook behoorlijk duur is, blijkt uit het beetje boodschappen dat in ons karretje zit en we daar 114 dollar voor moeten betalen. Niet over nadenken, door maar weer! Onze bolide brengt ons weer naar ons hotel, alwaar we ons strandbed opzoeken en de middag, gewapend met een goed boek, doorbrengen. Regelmatig even draaien, als een varken aan het spit. We sluiten onze strandsessie af met een Amstel bright voor manlief en voor mij een latte met een Baileys met ijs. Hoe lekker wil je het hebben. Voordat de zon ondergaat, worden we nog getrakteerd op onderstaande schitterende luchten. Onvoorstelbaar mooi!

Onze eerste week zit erop. Morgen gaan we het nationale park verkennen met Emile, Loes en Madelief. Dat belooft weer een avontuur te worden.