Vogeluitwerpselen

Iedere dag worden we verblijd met prachtig vogelgezang van onze Bonairiaanse gevleugelde vrienden die in onze stranddruif huizen. Ze komen er met z’n allen uit als wij wat eetbaars nuttigen en zitten dan in een wijde kring om ons heen. De schatten. Maar vandaag hebben ze last van enige darmcatarre en perzen ze met grote regelmaat wat kwatsen uit hun ranke lijfje. Mogelijk doen ze een wedstrijd wie het beste op de pet van Ulke kan schieten want ik hoor regelmatig naast me wat ongekwalificeerde uitroepen van ongenoegen. Driftig wordt de pet afgegooid en de schade opgenomen, alvorens deze als een soort trofee aan mij getoond wordt. Ik lach me een kriek als ik de lichtblauwe pet in een soort camouflagepet zie veranderen. Allemaal bruine kwatsen verbloemen de kleur lichtblauw. Mij vinden ze mogelijk niet interessant genoeg want ik heb nergens last van.

De boom is echter heerlijk schaduwrijk en we besluiten om gewoon te blijven liggen en ons niet te laten verjagen. Het is zondag en weer een drukke dag. Veel mensen hebben mogelijk een dagpas gekocht, ondanks dat er bij de ingang staat dat deze uitverkocht zijn. Die informatie kun je dus met een korreltje zout nemen. We spreken voor de avond af met mijn broer en zijn dochtertje Madelief. Vrouwlief is ziek en blijft thuis. Het is Italiaanse avond bij restaurant Sebastiaan waar je de mooiste zonsondergangen kunt spotten. Dat betekent alleen pizza en pasta en dat vinden wij heerlijk.

Je moet er een uurtje op wachten, maar dan heb je ook wat. Ondertussen kijk ik steeds naar rechts om de ondergaande zon in de gaten te houden want dat is een fotomomentje waard. Het ene moment zie ik de zon nog en ploeps….weg zon. Zonder enige verkleuring in de lucht. Vorig jaar was dat even different cook.

Toen zagen we onwerkelijk gekleurde luchten. Werkelijk feeëriek. Het eten is overigens heerlijk en we hebben een heel gezellige avond.

We brommen weer terug naar huis, kijken nog even tv op onze ipads en zoeken vervolgens ons bed op om opnieuw een heerlijke dag achter onze ogen weg te dromen.


Plaats een reactie