Vogels spotten, opnieuw genieten van Sorobon Beach

Ik zit constant te klungelen met de tijdzone alhier. Als ik opdrachten doorkrijg van mijn werkgevers, kloppen de tijden niet met hetgeen ik qua beschikbaarheid heb opgegeven. Dan denk ik in eerste instantie dat degene die mij indeelt een borreltje op heeft, stuur ik alweer direct een mail dat er fouten zijn gemaakt en kom ik er weer eens te laat achter dat ik degene ben die vergeet dat ik in een andere tijdzone leef. Een beetje dom dus. Ik ben dus nu reuze benieuwd hoe mijn agenda er uitziet als ik weer in Nederland ben. Alles staat dan natuurlijk op de verkeerde tijd en alles moet dan weer aangepast worden. Komt ook wel weer goed. We hebben nog negen dagen te gaan en eigenlijk behoor ik dan niet met mijn werk bezig te zijn hè?

Vandaag staat Sorobon weer op ons programma. Mijn trouwe fans weten inmiddels hoe slecht ik ben in het benoemen van planten, bomen en struiken. Dat geldt dus ook voor vogels. Een mus en een duif weet ik te benoemen, maar daar houdt het zo’n beetje op. Maar hier op Bonaire vliegen toch wel de meest prachtige exemplaren die er gewoon voor gaan zitten om ze op de gevoelige plaat te kunnen vastleggen. Dat fotograferen gaat goed, maar daarna moet ik toch echt het internet afstruinen om te kijken hoe het gevleugelte heet.

De oranje troupiaal

De oranje troupiaal ken ik nog van vorig jaar en deze naam werd nogmaals bevestigd door mijn hulplijn Harrie. Hij kent volgens mij alle vogels.

Geelvleugelamazone

De geelvleugelamazone zie je hier regelmatig rondvliegen, maar ik heb het internet af moeten struinen om achter zijn naam te komen. Ik dacht dat het een papegaai was, maar zo makkelijk kwam ik er dus niet vanaf. Zo ook bij de volgende foto’s. Ik moest ze googelen. Ik had dus best een zeer drukke dag.

Bruine pelikaan.

Wat een prachtig beest die bruine pelikaan. Je ziet ze boven de zee cirkelen en met een stootduik vliegen ze op hun prooi af. Een mooi gezicht.

Het suikerdiefje

Volgens mij komt het suikerdiefje ook bij ons in Nederland voor, maar dat weet ik natuurlijk weer niet. Maar ik ben onder de indruk van de schoonheid van deze vogels. We pakken onze spullen in en gaan na het ontbijt op zoek naar de Bromtol. We proberen de achterklep open te krijgen om de spullen in op te bergen, maar de Bromtol vertikt het om de klep te openen. Hij staat er ook wat droeftoeterig bij vandaag en lijkt helemaal geen zin te hebben in brommen. Na veel gemorrel en gemopper, lukt het ons om de klep te openen. Zo langzamerhand komen we er achter dat het toch beter had geweest als we een andere auto hadden gevraagd. Maar ik ben zo verknocht geraakt aan het gedans en gebrom van onze Bromtol dat we het de laatste negen dagen ook nog wel volhouden. Maar het is elke dag weer een avontuur met dat mormel op vier wielen. We tuffen er lustig op los, komen onderweg nog een paar ezels tegen en ik slalom om de hagedissen heen om ze niet te pletten.

Nu er weer gezwommen kan worden op eigen risico, is het een stukje drukker op Sorobon en zijn we niet de enige gasten vandaag. Maar iedere keer dat we er naar toe gaan, zijn we onder de indruk van de schoonheid van het water en het fijne strand.

Wij betreden het water niet en het verbaast ons dat ouders met hun kleine kinderen er wel voor kiezen om te gaan zwemmen in het toch nog steeds vervuilde water. Wij smeren, keren en horizontaliseren, lezen, kletsen, drinken en eten en laten ons heerlijk aan het bed bedienen. Om 17.00 uur keren we weer huiswaarts, doen we op de terugweg nog wat boodschappen en genieten we van een opnieuw prachtige zonsondergang en live muziek in de Beachbar.