Op zoek naar rendieren

De dag begint vandaag met het geratel van de wekker. Ik draai me nog even lekker om, in de hoop dat ik niet weer in slaap val. Ik mijmer nog even over gisteravond waar we met elkaar een vuurtje hadden gestookt in de sneeuwhut en het leven vierden. Echt een fantastische avond.

Mooier kun je het toch niet hebben met elkaar hè? Echt een fantastische avond. Nadat het vuur gedoofd was, hebben we nog een heerlijke avond in het huisje, met spelletjes en luieren. Opa en Rens schaken, Thom, Mas en oma 31-en en dat gaat er behoorlijk fanatiek aan toe. Niet vanuit mij hoor, maar wel vanuit Thom en Mas die samenzweren om oma maar te laten verliezen. Ze hebben er weinig lol van want verliezen interesseert oma geen moer🤣.

Maar nu is er weer een nieuwe dag. Een knalblauwe lucht met hier en daar een wolkje, lacht ons tegemoet. Onze laatste dag hier in Zweden. Zo jammer! We gaan rendieren spotten, mits de auto uit de sneeuw weg kan komen en dat is helaas niet het geval. Zit muurvast. Dus dat wordt scheppen en spitten en vegen om al het ijs onder de voorbanden weg te krijgen. Uiteraard vragen we direct om versterking en komen de kleinkinderen duwen.

Tamara en ik scheppen en vegen om de beurt en Ulke probeert met gasgeven weg te komen. Tevergeefs. We leggen de automatten achter de wielen en proberen het nogmaals. En jawel hoor. Het lukt!

Geert ontbreekt in dit gezelschap want ook hij heeft problemen met de auto. De verwarming doet helemaal niets en de blazers ook niet. Toch proberen we richting rendieren te rijden, maar halverwege moeten Tamara en Geert helaas afhaken. We proberen er met elkaar nog achter te komen of er ergens iets bevroren is en we dat weg kunnen bikken.

Maar er zit echt nergens ijs, dus de enige oplossing is om door te rijden naar de garage. We splitsen ons en Ulke en ik rijden door naar de rendierenspotplaats en worden niet teleurgesteld gelukkig. De weg is namelijk heel slecht en om deze nu voor niets te rijden is toch wel een dingetje. Maar onze nieuwsgierigheid wordt beloond en ik schiet een paar prachtige plaatjes.

Prachtige beesten. Ik heb gelezen dat zij in de winter met hun hoeven de sneeuw wegschrapen en dan het mos eten wat ze op de bodem van de grond kunnen vinden. Dus ze hebben geen honger in de winter en kunnen dus goed overleven. De enige vijand is de wolf. Nou….dat is mijn vijand ook hoor. Ik moet er niet aan denken om deze in de Achterhoekse bossen tegen te komen.

We vervolgen onze weg naar het eerste de beste dorpje om daar de tank vol te gooien en wat extra ruitenwisservloeistof te scoren. Het gaat morgen weer volop sneeuwen, dus geen zonnetje onderweg, maar wel bijna 400 km slechte wegen. We zullen dus wel een hortje onderweg zijn naar Oslo, waar we ook nog twee dagen een appartement voor zeven man hebben gescoord. Hartstikke leuk natuurlijk. Onderweg naar de tank, genieten we van de mooie natuur.

We gooien de tank vol en tuffen weer terug naar het hotel. Ulke wil graag een parkeerplaats vinden die wat hoger ligt en waar mogelijk minder sneeuw ligt. Zo komen we morgenochtend wat makkelijker weg😇

Helaas staat er voor de ingang van het hotel een sneeuwschuiver en kunnen we er niet langs. De man in de sneeuwschuiver gebaart dat we achteruit moeten en dat doen we braaf. Helaas duiken we aan de rechterkant met onze auto in een sneeuwberg en zitten we voor de tweede keer vast. Wat een ellende! De chauffeur blijkt een zeer bereidwillige man en komt ons helpen.

Er wordt een kabel aan onze auto bevestigd en jawel hoor, daar gaat tie dan. In een mum van tijd staat de auto weer op het goede pad. Opnieuw een avontuur, wat we liever niet nog eens mee willen maken.

Hatseflats, daar gaan we weer. We maken een diepe buiging voor de chauffeur en weten niet hoe we hem moeten bedanken, maar we begrijpen ook dat dit zijn dagelijks werk zo’n beetje is, naast het sneeuwschuiven. We zoeken met zorg een geplette parkeerplaats uit in de hoop dat we morgen makkelijker wegkomen dan vandaag. We duiken het hotel in en komen even bij met een biertje. Even wat rust voordat we op de bowlingbaan worden verwacht voor de wedstrijd van de eeuw. Het is niet echt onze geluksdag vandaag , dus ik vrees het ergste. Maar dat het leuk gaat worden is een waarheid als een koe. Ik vertel onze avonturen even aan Rotje Knor, die hoofdschuddend zit te luisteren

En jawel hoor…de maan komt hier alweer op. Je ziet hem zo tevoorschijn komen.

Wat een pracht! En wat zullen we dit missen als we in Nederland weer in de regen zullen zitten. Nog maar niet aan denken.