Anderhalf uur vertraging op een vliegveld waar niets te beleven valt, is niet bepaald lekker aan het eind van je vakantie. Maar zoals ik al schreef, zitten we opnieuw riant. Een beetje minder dat er een krijsende baby in ons compartiment meevliegt. Ik bewonder de vader die er erg rustig onder blijft, op zijn stoel blijft zitten met kind en al en geen spier vertrekt. De overige passagiers echter wel. De een irriteert zich nog meer dan de ander en eigenlijk snap ik dat ook wel. Na een uur krijsen is het opeens doodstil en is babylief doodop in slaap gevallen. We krijgen een heerlijke warme maaltijd aangeboden en de piloot is in een goed humeur en vertelt van alles over de terugreis. Over welke landen we gaan vliegen en wat we allemaal te zien krijgen….in het donker. Maar de man doet in ieder geval zijn best en dat waarderen we. Waar we helemaal blij van worden is het feit dat we voor de wind hebben en in zeven en half uur gaan landen op Schiphol. Zo snel hebben we het nog niet eerder meegemaakt tijdens onze reizen vanuit de Caribbean, dus dit is een voor de wind wonder Na de koffie, ben ik al vrij snel vertrokken en slaap ik de hele nacht lekker door tot 8.15 uur Nederlandse tijd. Niets meegekregen en ik word wakker gemaakt door de steward die me een overheerlijk ontbijt wil aanbieden. Nou, ik ben een makkelijke eter, maar dit krijg ik echt niet naar binnen en laat ik lekker staan. Om half tien volgt een prachtige, rustige landing, wat ook nog wel eens verschilt per piloot. Op de heenweg kwamen we met een rotklap op de landingsbaan terecht. Fijn om een uur eerder dan verwacht te kunnen landen, ware het niet dat er geen slurf beschikbaar is en we nog drie kwartier over de polderbaan cirkelen. Eindelijk worden we bevrijd en net na de slurf worden we aan alle kanten besnuffeld door allerlei drugshonden. Aan ons niet echt besteed, maar goed is het wel. Een dubbele paspoortcontrole en hoppa naar de bagageband. We hebben opnieuw geluk. Onze koffers zijn er snel en bij de uitgang worden we opgewacht door onze dochter en schoonzoon, gewapend met een bos prachtige bloemen. Wat een leuke thuiskomst.
Thuis is er koffie met gebak en vertellen we onze verhalen, die overigens al gelezen zijn via dit blog. Thuiskomen vind ik nooit leuk. Het brengt gelijk zo’n zooi mee en je bent direct weer zo in een andere wereld, met koffers vol zand en tig wasmachines vieze was die nu alweer volop staan te draaien. Ik hou van opschieten! Ik hoop dat mijn volgers een beetje hebben genoten van onze vakantieverhalen. Af en toe reageert er wel eens iemand en dat vind ik reuze leuk. Voorlopig is het even klaar met mijn schrijfkunsten, alhoewel…..over drie dagen vertrekken we weer naar ons andere huis in de Achterhoek, gaan we rond mijn verjaardag naar Zeeland en in mei twee weken naar Santorini. Jullie zijn dus nog niet van de Verkerkjes af. Heb je er genoeg van….kun je je altijd afmelden.
Snoet 